در نتیجۀ نشست علمی‌ای که انجمن قلب آمریکا در فیلادلفیا برگزار کرد مشخص شد که ابزار هوش مصنوعی با ایجاد تغییراتی در روند درمان بیماران مبتلا به درد قفسه سینه، خطرات ناشی از بروز حملات قلبی آنان را پیش‌بینی می‌کند.

 ابزار هوش مصنوعی به یاری متخصصان قلب آمده است.

سی‌تی‌اسکن قلب آزمایش استانداردی است که پزشکان برای تشخیص تنگی یا انسداد عروق از آن استفاده می‌کنند. درحالی‌که حدود سه‌چهارم مواقع با این روش، هیچ نشانۀ واضحی از مسدود شدن رگ‌های قلبی مشخص نمی‌شود. این موضوع باعث می‌شود که بیماران قلبی با تصور اینکه هیچ خطری تهدیدشان نمی‌کند، از سلامتی خود مطمئن شوند و دیگر به پزشک مراجعه نکنند. متأسفانه پس از مدتی حملۀ قلبی باعث فوت این افراد می‌شود.

متخصصان برای جلوگیری از چنین پیشامدهایی، از ابزار هوش مصنوعی جدید استفاده کردند. آن‌ها اطلاعاتی درمورد تغییرات چربی اطراف شریان‌های ملتهب، تنگ‌تر شدن عروق و عوامل بالینی دیگر در اختیار هوش مصنوعی قرار دادند. تمام این عوامل برای سلامت قلب افراد تهدیدکننده‌اند و احتمال حملۀ قلبی را در آن‌ها بالا می‌برند. متخصصان پس از آموزش به هوش مصنوعی و استفاده از آن، ۳۳۹۳ بیمار را به مدت ۷ سال و ۷ ماه تحت نظر قرار دادند. نتیجۀ حاصل‌شده باورکردنی نبود. AI توانسته بود دقیق و مستقل، خطر حوادث گوناگون قلبی را پیش‌بینی کند.

براساس آنچه ابزار هوش مصنوعی نشان می داد، در میان کسانی که در شریان‌هایشان هیچ‌گونه انسدادی مشاهده نمی‌شد نیز افرادی که التهاب رگ‌های آن‌ها بیشتر بود، نسبت به افرادی این‌گونه نبودند، ۱۰ برابر بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از حملۀ قلبی قرار داشتند.

در اولین آزمایشی که با این ابزار هوش مصنوعی صورت گرفت، این ابزار در تشخیص و درمان ۷۴۴ بیمار پشت‌سرهم به کمک پزشکان آمد و خطرات احتمالی سلامت قلب آن‌ها را به پزشکان نشان داد. همچنین مشخص شد که استفاده از این ابزار باعث می‌شود پزشکان در ۴۵ درصد موارد، روش‌های درمانی خود را تغییر دهند. این رقم قابل‌ توجه، نشان از میزان اهمیت و سودمندی این ابزار تازه‌کشف‌شده دارد. این راهنمایی و اطلاع‌رسانی ابزار هوش مصنوعی به‌طور کلی نحوه مدیریت بیمارانی را که به درد قفسه سینه دچار اند، تغییر داد و موجب شناسایی زودهنگام و شروع اقدامات پیش‌گیرانه شد.

تحقیقات نشان داده‌اند که استفاده از این فناوری، علاوه‌بر اینکه بسیار مقرون‌به‌صرفه است،‌ حملات قلبی را بیش از ۲۰ درصد و مرگ‌ومیر ناشی از سکتۀ قلبی و مغزی را تا ۸ درصد کاهش می‌دهد.